آسمانِ آبی

نکته مثبتِ کم فیلم دیدن یا حتی کم کتاب خواندن در این است که همان چند ساعتی که برای سرگرم کردن خودت هزینه می‌کنی، آنقدر برایت ارزشمند هست که گاهی روزها به دنبال یک مورد مناسب برای تماشا کردن یا خواندن، می‌گردی! و اگر انتخاب درستی کرده باشی، آنقدر تو را سر ذوق می‌آورد که از خواب مسلم شبت بزنی و سه ساعت میخ‌کوب، در تاریکی شب، به صفحه‌ی زیبای روبرویت خیره شوی تا سرنوشت انسان‌هایی را به تماشا بنشینی که شاید، تو‌ با همین دو پای بسته و دستان شکسته‌ات، می‌توانستی به سرنوشتشان دچار شوی!

پیش‌نوشت: هرچند هیچ گاه علاقه‌ی وافری به دیدن فیلم نداشته‌ام، اما چیزهایی هست که دیدن یک فیلم را از هر چیز دیگری برای آدمیزاد لذت بخش‌تر می‌کند؛ مثل یک همراه دوست‌داشتنی، یک داستان عالی، یا یک خاطره‌ی به یادماندنی! و این یکی، یکی از آن صدها داستان عالی است که طعم زندگی را زیر دندانت می‌آورد.